چرا بازی برای رشد عاطفی کودکان مهم است؟
نقش بازی در رشد عاطفی کودکان یک راه طبیعی در شناخت اساسات در کودکان است. کودکان دریایی از احساسات مختلف هستند که نمیتوانند آنها را به زبان بیاورند. بازی فرصت کشف، مدیریت و بیان آنها را فراهم میکند که برای تنظیم و بهبود روابط و رفتارش بسیار ضروری است.
شما به عنوان والد، در رشد و توسعه بازیهای کودک، نقش کلیدی دارید. در طول بازی، شما به خردسال خود کمک میکنید درک کند، چه حسی دارد و چرا؟ مثلا وقتی موقع بازی یکی از اسباببازیهایش خراب میشود، شما میگویید:” میدونم از خراب شدن اسباببازیت ناراحتی، اما اشکالی نداره، میتونیم باهم درستش کنیم. ”
بچهها میبینند و یاد میگیرند که بزرگترها، چگونه عواطف خود را بروز داده و کنترل میکنند. مثلا شما میگویید: خیلی احساس ناراحتی و ناامیدی میکنم. برای همین دست از کار برمیدارم و سه تا نفس عمیق میکشم.
چه انتظاری از عواطف کودک نوپای خود داریم؟
احتمالا خردسال شما
- بین سن 1-2 سالگی بیشتر از فردیت خود آگاه میشود.
- در سن 1 تا دو سالگی، بیشتر حس حسادت، خجالت، ترس و همدلی را تجربه خواهد کرد.
- حس استقلال و علاقه به انجام کارها بدون کمک در او افزایش خواهد یافت.
- منتظر ماندن ( برای اینکه نوبت او برسد ) و کنترل برخی احساسات در او قویتر خواهد شد.
- شروع به بیان احساساتش میکند. مثلاهنگام درد ” اوه ” و هنگام غرور ” من انجامش دادم ” میگوید.
- خودش را با دیگر بچهها مقایسه میکند. مثلا میگوید” من منتظر شدم نوبتم بشه، اما بقیه اینکارو نکردن”
همچنین کودک نوپای شما، درحال تجربه یک حس جدید به نام ناامیدی است. او احتمالا:
- وقتی به مقصدش نمیرسد، گریه میکند، داد میزند و یا وسایل را پرت میکند.
- قدرت درک این موضوع را ندارد که چرا وقتی چیزی را خواسته، نتوانسته آن را داشته باشد.
- در مورد خواستههایشان کمی مصر و خودسر میشوند.
- رها کردن بازی یا یک کار برایشان سخت خواهد بود.
- کنترل حس ناامیدی و ناراحتی، برایشان دشوار خواهد بود.
تا سن سه سالگی، درک حس شرم و گناهکاری در کودکان، شروع میشود. برای حمایت آنها به جهت درک بهتر این حس، بهتر است به صحبتهایشان گوش دهید و به کودک اطمینان خاطر دهید که از او پشتیبانی خواهید کرد.
وقتی کودک به شدت احساس ناامیدی و یا عصبانیت میکند، به درک و حمایت شما نیاز دارد. میتوانید از تکنیک Time-in برای آرام کردن او و غلبه بر احساسش، استفاده کنید.
بازیهایی برای تشویق کودک به شناخت احساسات و عواطفش:
- بازیهای مشارکتی با بچههای دیگر از همه گروههای سنی
- بازیهای تخیلی . مثلا کودک میتواند وانمود کند که مراقب تدی بیمار خود است یا یک شیر شجاع در میان جنگل.
- آواز و رقص . مثلا بازی : آگه خوشحالی پس کف بزن و …
- بازیهای کثیف مانند بازی با گل و خاک و یا نقاشی با انگشتان.
- خواندن داستانهایی که شخصیت اصلی آنها در حال تجربه عواطفی است که کودک شما نیز دارد تجربه میکند.
- بازی در فضای باز با دیگر کودکان که امکان دویدن، غلتیدن، پریدن و بروز احساسات، برای آنها فراهم است.
- اجازه دهید هدایت بازی را او به عهده گیرد، اما توجه کنید، همچنان شما نقش اصلی را در کمک به او در بروز احساسات و کنترل و غلبه بر آنها دارید.
اما اگر تا هجدهماهگی، کودک شما هیچ علامتی از اضطراب جدایی و یا تمایل به چهرههای آشنا نشان نمیدهد، و یا برای آرام شدن و دریافت مهر کنار شما نمیآید، حتما با پزشک و روانشناس خود مشورت کنید.
برگرفته از وبسایت https://raisingchildren.net.au